Pages Menu
 

Categories Menu

Posted by on paź 7, 2017 in Ekonomia |

Odchylenie standardowe

Odchylenie standardowe (średnie), jedna z miar dyspersji; jest to pierwiastek kwadratowy ze średniej kwadratów odchyleń od średniej arytmetycznej. Zasadniczym przedmiotem o.t.o. są wszelkie zorganizowane działania ludzkie, bez względu na ich konkretne cele i umiejscowienie w społecznej rzeczywistości. Stąd też zasady sformułowane w o.t.o. i wypracowane przez nią metody znajdują zastosowanie w różnych dziedzinach działalności ludzi, zwłaszcza w organizacji ich pracy. Oprócz tendencji do budowania ogólnych twierdzeń, dotyczących wszelkich zorganizowanych działań ludzkich, istnieje tendencja do formułowania twierdzeń bardziej szczegółowych, odnoszących się do organizacji określonych tylko dziedzin i gałęzi. W rezultacie powstają i będą powstawać szczegółowe teorie organizacji, np. teoria organizacji przemysłu, teoria organizacji handlu, teoria organizacji administracji państwowej, teoria organizacji szkolnictwa, teoria organizacji ochrony zdrowia, teoria organizacji wojska. O.t.o. jest i będzie wówczas nadbudową, z której szczegółowe teorie organizacji czerpać powinny twierdzenia do wypracowywania swoich bardziej konkretnych zasad i metod. Zasadniczy przedmiot badań o.t.o. podzielić można na dwie części: w pierwszej — badania koncentrują się na poszukiwaniu i formułowaniu ogólnych zasad tworzenia przez człowieka organizacji swoich działań, w drugiej — polegają na poszukiwaniu i formułowaniu ogólnych zasad funkcjonowania istniejących już organizacji działań ludzi, co sprowadza się do ogólnych zasad kierowania tymi organizacjami, a w szczególnych przypadkach — zarządzania nimi. W pierwszej części dąży się więc do wypracowania teoretycznych podstaw organizowania działań ludzkich, w drugiej do wypracowania teoretycznych podstaw kierowania nimi. Organizowanie i kierowanie są nierozłącznymi częściami przedmiotu o.t.o. O.t.o. zajmuje się również ustalaniem podstawowej terminologii (wypracowywanie podstawowej aparatury pojęciowej) związanej z organizowaniem i kierowaniem działaniami człowieka oraz analizowaniem kierunków naukowych, które w przeszłości badały organizacje działań ludzkich pod kątem widzenia ich usprawnienia i których dorobek może być obecnie wykorzystany w o.t.o. Ponadto w o.t.o. prowadzone są badania istniejących powiązań między tą gałęzią wiedzy a pokrewnymi jej współczesnymi dyscyplinami naukowymi i ustalany jest stopień, w jakim ich dorobek, zwłaszcza nowoczesny, może być dla niej przydatny. Sprawą wciąż aktualną jest przynależność da przedmiotu o.t.o. tzw. technik organizatorskich i kierowniczych, czyli konkretnych metod stosowania w praktyce teoretycznych zasad organizowania i kierowania. Ostatnio toruje sobie drogę pogląd, że do zadania o.t.o. należy co najmniej wskazywanie możliwości i sposobów posługiwania się określonymi rodzajami technik organizatorskich i kierowniczych i stwarzanie na tej zasadzie w zakresie organizacji i kierowania silnych więzi między teorią a praktyką. O.t.o. jest dyscypliną naukową służącą praktyce społecznej, zwłaszcza gospodarczej, przez wypracowywanie ogólnych zasad organizowania wszelkich działań celowych i kierowania nimi. Jest to dyscyplina wchodząca w skład nauk humanistycznych, ponieważ ośrodkiem jej badań jest człowiek jako podmiot wszelkiej organizacji celowego działania i kierowania. Tylko na marginesie jej przedmiotu badań znajdują się zorganizowane układy stworzone przez człowieka, lecz nie złożone bezpośrednio z ludzi, np. różnego rodzaju mechanizmy lub zorganizowane układy świata roślinnego i zwierzęcego, i to przede wszystkim pod kątem widzenia ich użyteczności dla człowieka w realizacji jego celów. Jest to wreszcie nauka o charakterze interdyscyplinarnym, integrująca zarówno dawniejszy, jak i nowoczesny dorobek badawczy z różnych dyscyplin humanistycznych i społecznych (jak prakseologia, psychologia społeczna, socjologia, pedagogika), a ostatnio w coraz większym stopniu — matematycznych i technicznych (np. nauka o programowaniu, cybernetyka, elektronika, automatyka).