Ludności migracje
Ludności migracje, termin używany w statystyce do określania zjawisk wędrówek ludności. W wędrówkach ludności odróżnia się emigrację, czyli wychodźstwo, tj. opuszczenie przez emigranta jakiegoś terenu, i imigrację, czyli przychodźstwo, tj. przybycie imigranta na inny teren. Terenami opuszczenia i przybycia mogą być określone kontynenty, kraje, osiedla itp. Powrót emigrantów na ten sam teren nosi nazwę reemigracji, a powrót byłych jeńców, uchodźców wojennych i osób deportowanych repatriacji. Rozróżnia się migrację zagraniczną (kiedy ludność kieruje się do innego państwa) i wewnętrzną (jeżeli odbywa się wewnątrz kraju). M.l. dzielą się na stałe, tj. gdy emigranci udają się na stały pobyt do innego kraju czy osiedla, oraz czasowe, kiedy z góry przewiduje się tam tylko krótki pobyt. Oprócz tego, wśród stałych migracji zagranicznych odróżnia się migracje międzykontynentalne i międzypaństwowe, a wśród wewnętrznych duże znaczenie ma migracja ze wsi do miast. W zakresie migracji czasowych wyróżnia się migracje ludów koczowniczych, migracje sezonowe (na krótkie okresy do robót, zwłaszcza rolnych), migracje związane ze studiami oraz tzw. migracje wahadłowe, obejmujące ludzi, którzy z miejsca zamieszkania udają się co dzień do pracy lub szkoły do większych ośrodków miejskich lub przemysłowych. Pobudki do migracji stałych mogą być najrozmaitsze. Do najważniejszych należą polityczne, religijne, ekonomiczne itd. Wielkie migracje klasyczne w początkach naszej ery dały w efekcie wtórne zasiedlenie części starego świata. W okresach nowszych zaczynają przeważać m.l. o podłożu ekonomicznym, zarówno pojedynczych jednostek, jak i całych grup, nawet w zorganizowanej formie. Do największych ruchów migracyjnych należą wędrówki z pobudek ekonomicznych. W XIX stuleciu przybrały one charakter wielkich masowych ruchów ludności z Europy, poszukującej lepszych warunków egzystencji. Migracje te nie zawsze miały charakter zorganizowany, nie zawsze kraje emigracji starały się o dogodne warunki wyjazdu i transportu emigrantów. Bardzo wielu emigrantów, trafiając na złe warunki bytu w kraju imigracji, wracało do ojczyzny. Mimo to głównie dzięki migracji nowe kontynenty zostały zasiedlone. Wewnętrzne m.l. miały i mają wielkie znaczenie ekonomiczne. Ruchy ludności skierowane są głównie do większych miast i ośrodków przemysłowych. Szczególne znaczenie ma migracja ze wsi do miast, która z jednej strony powiększa zasoby siły roboczej w miastach, z drugiej jednak powoduje w niektórych krajach brak siły roboczej na wsi, a niekiedy nawet upadek rolnictwa. W Polsce powojenne migracje wewnętrzne dotyczyły zasiedlenia ziem zachodnich i północnych oraz migracji ludności wiejskiej do miast.