Szwedzka szkoła burżuazyjnej ekonomii politycznej
Szwedzka szkoła burżuazyjnej ekonomii politycznej(szkoła sztokholmska), kierunek współczesnej burżuazyjnej ekonomii politycznej powstały na przełomie XIX i XX w.; twórca K. Wickscil; pozostali wybitni przedstawiciele: G. Cassel, R. Frisch, E. Lindahl, E. Lundbcrg, G. Myrdal, B. Ohlin. Sz.sz., niedoceniana przez długi czas w nauce burżuazyjnej, uzyskała ostatnio dużą popularność, gdy okazało się, że antycypowała ona wiele rozwiązań wprowadzonych do ekonomii burżuazyjnej przez keynesizm i teorie wzrostu gospodarczego. Szczególnie dotyczyło to odrzucenia przez sz.sz. tzw. prawa Saya. Zdaniem sz.sz., w następstwie możliwości powstania rozbieżności między oszczędnościami a inwestycjami, istnieje możliwość niezgodności globalnego popytu z globalną podażą. Sz.sz. próbowała także dać nowe ujęcia teorii stopy procentowej i teorii ceny. Sz.sz. przypisuje się też wypracowanie pojęcia dynamiki ekonomicznej 1 równowagi dynamicznej. Analiza ta, rozwijana głównie przez Lundberga, próbuje badać realizowanie się i następstwa w czasie zmian systemu ekonomicznego; w praktyce ogranicza się do badania wpływu zmian stopy procentowej na wielkość i dynamikę inwestycji i oszczędności. W analizie tej sz.sz. próbuje uzupełnić analizę funkcjonalną, rozwijaną przez kierunek marginalistyczny, analizą przyczynową. Wysoko ceni się w nauce burżuazyjnej także teorię handlu zagranicznego sz.sz., ujmującą problemy handlu zagranicznego w ogólnej teorii lokalizacji. Wymiana międzynarodowa staje się w tym ujęciu jedynie specjalną formą wymiany międzyregionalnej, wywołaną tym, że nie ma całkowitej przenośności wszystkich czynników produkcji. Zwiększenie produkcji i przewóz towarów zastępuje w tym przypadku braki w przenośności czynników produkcji. Podstawą oceny opłacalności eksportu jest zmodyfikowana teoria kosztów komparatywnych, która przybiera formę tzw. nominalnej kombinacji kosztów. Ostatnio sz.sz. dużo uwagi poświęca badaniom zagadnienia wzrostu gospodarczego. Jakkolwiek cechuje ją większy niż w innych nurtach ekonomii burżuazyjnej realizm w traktowaniu zagadnień ekonomicznych, to jednak pozostając na pozycjach nauki burżuazyjnej nie jest w stanie wyjaśnić całości rzeczywistych prawidłowości rozwoju gospodarczego.
