Technokracja

Technokracja, doktryna rozpatrująca miejsce człowieka w przemyśle wyłącznie z punktu widzenia potrzeb techniki; nie uwzględnia zależności P^y o środowiska i całego splotu stosunku socjalnych i moralnych; człowieka pracy traktuje jako jednostkę niezmienną, wyabstrahowaną z realnego środowiska, w którym żyje, rozwija się i pracuje nie bierze pod uwagę najważniejszych związków, jakie z natury łączą człowieka z jego otoczeniem; oddziela zakład pracy od całego kompleksu zjawisk społecznych, psychologicznych i moralnych, traktując go wyłącznie jako jednostkę techniczno-organizacyjną, pomijając jego strukturę społeczną oraz istniejące w nim stosunki międzyludzkie. Najbardziej plastyczną egzemplifikacją doktryny technicystycznej jest tayloryzm. Technicystyczna koncepcja człowieka odrzuca ideę szkolenia zawodowego, łączącego w sobie kulturę ogólną i wiedzę zawodową; zakłada, że zadaniem nauczania technicznego jest stworzenie młodego robotnika zdolnego do wykonywania pracy zgodnie z instrukcją. Technokraci są przeciwnikami szkolenia metodycznego i całościowego — rozpatrują zagadnienie szkolenia wyłącznie ze względu na podział zracjonalizowanej pracy, zwiększenie liczby rozczłonkowanych czynności i natychmiastowe efekty produkcyjne. T. określa się niekiedy doktrynę głoszącą przejęcie funkcji kierowniczych w społeczeństwie przez warstwę wysoko kwalifikowanych techników i dyrektorów; doktryna ta stanowi biurokratyczną utopię, maskującą rzeczywiste sprzeczności klasowe współczesnego kapitalizmu.