Remontów planowanie i organizacja

Remontów planowanie i organizacja, podstawowymi metodami planowania remontów są: 1. metoda remontów poprzeglądowych, polegająca na planowaniu przeglądów, w wyniku których ustala się ew. zabiegi remontowe; Z. metoda remontów okresowych, polegająca na ustalaniu terminów poszczególnych remontów w zależności od ilości wykonanej przez środek trwały pracy (lub innego miernika charakteryzującego zużycie); przy posługiwaniu się tą metodą należy określić: zakres rzeczowy remontu, pracochłonność, czas trwania i koszty remontu; w trakcie remontu lub na podstawie wcześniej dokonanych przeglądów można zmienić zakres remontu w zależności od stanu technicznego obiektu; 3. metoda remontów normowanych polega na przymusowym zatrzymaniu pracy obiektu w ściśle określonym terminie i wykonaniu określonych czynności remontowych bez względu na stan techniczny obiektu; za termin dokonania odpowiedniego remontu przyjmuje się okres krótszy niż czas zużycia się najmniej trwałego elementu obiektu. Dobór metody zależy od charakteru środka trwałego. Dla budynków, budowli i środków transportu celowe jest stosowanie metody remontów poprzeglądowych, dla maszyn — metody remontów okresowych, natomiast dla instalacji i urządzeń o podstawowym znaczeniu (bezpieczeństwo lub praca ciągła) — metody remontów normowanych. W ZSRR i w krajach socjalistycznych planowanie remontów oparte jest na systemie planowo zapobiegawczych remontów. Pojęcie to dotyczy wszystkich przedsięwzięć organizacyjnych i technicznych zmierzających do możliwie najdłuższej 1 poprawnej eksploatacji środków trwałych. W systemie tym stosować można wszystkie omówione metody. Do podstawowych czynności remontowych zalicza się: obsługę międzyremontową (konserwacje i smarowanie), przeglądy, remonty bieżące, średnie i kapitalne. Kolejność ich zastosowania w określonym czasie ustalona Jest za pomocą cyklu remontowego, obejmującego okres użytkowania od momentu wprowadzenia środka trwałego do eksploatacji do czasu remontu kapitalnego. W krajach kapitalistycznych stosuje się różnorodne warianty metod remontów poprzeglądowych, często z bardzo rozbudowanym systemem przeglądów, mającym zapewnić możliwie bezawaryjną pracę w określonym czasie. Organizacja gospodarki remontowej w Polsce polega na tworzeniu w każdym przedsiębiorstwie służb głównego mechanika i głównego energetyka (a w małych przedsiębiorstwach służb zintegrowanych), które zgodnie z przepisami dla poszczególnych rodzajów środków trwałych wykonują zadania remontowe lub zlecają prace związane z nimi przedsiębiorstwom specjalistycznym i jednocześnie sprawują nadzór nad prawidłową eksploatacją środków trwałych. Istnieje tendencja do organizowania specjalizowanych baz remontowych do przeprowadzania remontów poszczególnych rodzajów środków trwałych. W niektórych gałęziach przemysłu zorganizowano przedsiębiorstwa remontowe. Organizację gospodarki remontowej w przedsiębiorstwie determinuje wielkość przedsiębiorstwa, charakter stosowanych środków trwałych 1 istnienie zaplecza remontowego.