Planowanie wewnątrzzakładowe

Planowanie wewnątrzzakładowe, obejmuje dziedzinę planowania, w której plan przedsiębiorstwa jest konkretyzowany i doprowadzany do poszczególnych komórek organizacyjnych wewnątrz przedsiębiorstwa. Celem p.w. Jest zapewnienie harmonijnej, rytmicznej i dzięki temu efektywnej pracy poszczególnych komórek organizacyjnych w realizacji zadań przedsiębiorstwa. P.w. może obejmować podział zadań planowych przedsiębiorstwa na poszczególne wydziały, oddziały, brygady (zespoły), a nawet w sprzyjających warunkach organizacyjnych, jeśli uzna się za celowe także na stanowiska robocze. Zadania planowe powinny być rozłożone na okresy wykonawcze, tzn. dekady, tygodnie, zmiany, a także, np. przy potokowej organizacji produkcji, na okresy krótsze — godzinowe. System p.w. obejmuje całokształt zadań planowych przedsiębiorstwa, a nie tylko zadania produkcyjne. Plany niższych ogniw obejmują jednak coraz mniej wskaźników. Skuteczność p.w. w decydującym stopniu zależy od nadania mu właściwych form organizacyjnych 1 od ścisłego powiązania z techniczno-produkcyjnym charakterem przedsiębiorstwa oraz z całym systemem organizacji produkcji w przedsiębiorstwie. Nie może to jednak oznaczać biernego dostosowania p.w. do danej organizacji. Efektywne stosowanie tego systemu wymaga usprawnienia organizacji zarządzania, produkcji i pracy. W związku z tym w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa musi się uwzględniać wydzielenie komórek, grup roboczych, a nawet wykonawców, aby można było bez żadnych wątpliwości, w sposób ścisły przydzielić zadania, ustalić odpowiedzialność za daną czynność oraz dokładnie określić miejsce powstawania produkcji, a co za tym idzie i miejsce powstawania kosztów. Niezbędne jest także ustalenie metod współdziałania komórek organizacyjnych w rozwiązywaniu zadań planowych oraz zapewnienie skutecznych form koordynacji pracy. Innym przedsięwzięciem organizacyjnym jest wzorcowe ustalenie warunków procesów technologicznych i ich przebiegu oraz zapewnienie pracy zgodnej z tym wzorcem. Jest to konieczne w celu dokładnego przygotowania produkcji, określenia operacji niezbędnych do wykonania gotowej produkcji i kolejności ich występowania w procesie technologicznym. Taki system stanowi podstawę do ustalania technicznych norm pracy i zużycia materiałów, odgrywa ważną rolę w sporządzaniu p.w. zużycia materiałów i planów pracy oraz w organizacji zapotrzebowania stanowisk pracy w materiały i narzędzia w sposób zapewniający rytmiczność, ciągłość i wysoką jakość produkcji. Duże znaczenie dla sprawnego funkcjonowania p.w. i jego efektywnego wykorzystania ma sprawna, dokładna dokumentacja i ewidencja produkcji oraz informacja, stwarzająca możliwość aktualnej, szybkiej kontroli i operatywnego podjęcia decyzji. P.w. oparte na sprawnej i szybkiej ewidencji i informacji umożliwia stosowanie dyspozytorskiego systemu kierowania produkcją. Ewidencja i informacja powinny być tak opracowane, aby były zrozumiałe nie tylko dla kadr kierowniczych, ale i dla robotoników. Można to osiągnąć stosując różnego rodzaju sygnalizację, wykresy graficzne i harmonogramy, tzw. tablice planistyczne, planistyczno-dyspozytorskie, łączone często z tablicami cyfrowymi. Skuteczne funkcjonowanie p.w. wymaga właściwego doboru form i metod odpowiednich dla danego przedsiębiorstwa. Ze względu na to, iż zadaniem p.w. jest bezpośrednia organizacja procesu produkcji, dla poszczególnych wydziałów lub oddziałów można stosować, w zależności od warunków techniczno-organizacyjnych, różne formy tego planowania. Warunki te określone są przez zespół różnorodnych czynników, jak system (typ) produkcji, struktura produkcyjna, charakter i złożoność wyrobu, współpraca między poszczególnymi oddziałami itp.; pewne z nich w danych warunkach i w danym przedsiębiorstwie lub jego ogniwie mają decydujący wpływ. P.w. może mieć charakter techniczno-ekonomiczny, jeśli obejmuje odcinki miesięczne, kwartalne i roczne lub charakter wykonawczy (tzw. plany wykonawcze lub plany operatywne), gdy polega na podziale zadań planu miesięcznego na okresy krótsze.