Statystyczna tablica
Statystyczna tablica, forma prezentacji danych statystycznych w pewien umowny sposób, polegająca na jasnym, systematycznym i łatwo czytelnym przedstawieniu wielkości i struktury badanej zbiorowości statystycznej i związków zachodzących między zbiorowościami; składa się z kolumn (rubryk) pionowych oraz wierszy poziomych. Nad każdą kolumną u góry i obok każdego wiersza — przeważnie z lewej strony z boku — umieszcza się napisy określające zawartość kolumn i wierszy i zawierające nazwy i warianty cech, wg których sklasyfikowana jest badana zbiorowość. Górna część tablicy, zawierająca nazwy kolumn, nosi nazwę „głów- k i” tablicy, a nazwy wierszy umieszczone z boku tworzą tzw. „boczę k”. Na skrzyżowaniu odpowiednich kolumn i wierszy umieszcza się liczby odpowiadające danej kombinacji cech. Częścią składową t.s. są również: tytuł, źródła informacji, uwagi, noty oraz inne wyjaśnienia. Wszystkie pola w t.s. powinny być wypełnione liczbami lub znakami umownymi. Powszechnie stosuje się następujące znaki umowne: kreska (—) oznacza, że dane zjawisko nie występuje; zero (0) oznacza, że zjawisko wprawdzie istnieje, ale w ilościach mniejszych od liczb, które mogłyby być wyrażone w jednostkach miary stosowanych w tablicy; kropka (.) oznacza zupełny brak wiarogodnych informacji; znak (X) umieszcza się w polu, które nie może być wypełnione ze względu na układ t.s. T.s. dzielimy na: robocze i wynikowe. Wynikowe t.s. są ostatecznym produktem pracy tabelarycznej i służą do publikacji. Do t.s. wynikowych dochodzi się przez zbudowanie t.s. surowych, zwanych tablicami roboczymi. T.s. dzielą się na proste i złożone. Pierwsze zawierają tylko jeden szereg, drugie (zespołowe, kombinowane) — zestawienie szeregów dotyczących różnych zbiorowości.
