Statystyczne grupowanie
Statystyczne grupowanie, klasyfikowanie każdej obserwacji składającej się na masę statystyczną do pewnej ustalonej grupy (klasy) wg określonej wartości, jaką przybiera badana cecha. Najczęściej spotykanym rodzajem g.s. jest budowa szeregu rozdzielczego (statystyczne szeregi), składającego się z pewnej ilości grup (klas) z przynależną do nich liczebnością jednostek zbiorowości. Zadaniem g.s. jest podział materiału statystycznego z merytorycznego punktu widzenia (tzn. wg pewnych z góry przyjętych kryteriów) oraz uporządkowanie tego materiału pod względem technicznym, tzn. przystosowanie do potrzeb analizy statystycznej. Najważniejszym zadaniem g.s. jest wyodrębnienie różnych typów i form zjawisk. Cechy (statystyczne cechy), wg których się grupuje, powinny w sposób istotny charakteryzować badane zjawisko. Przedziały klasowe powinny być tak dobrane, aby odzwierciedlały ściśle określoną treść społeczno-polityczną (grupowanie typologiczne) i umożliwiały wyciąganie prawidłowych wniosków. Po ustaleniu cech, na których ma się opierać g.s., należy ustalić, na ile grup — z punktu widzenia techniczno-statystycznego — ma być podzielona każda ze zbiorowości i dokładnie określić te grupy wg wariantów cechy stanowiącej podstawę g.s. Podział na grupy powinien być dokonany tak, aby każdą obserwację można było zaliczyć do określonej grupy. Aby uniknąć niebezpieczeństwa powstawania błędów, wynikających z nieprawidłowego lub niejednolitego zaszeregowania do poszczególnych grup, przy większych badaniach statystycznych należy posługiwać się przygotowaną w tym celu instrukcją, wyjaśniającą w sposób ścisły i bezsporny, jakie jednostki należy zaliczyć do poszczególnych grup. Instrukcja taka obejmuje wykaz nazw (tzw. wykaz klasyfikacyjny) wszystkich grup, na które ma być podzielona zbiorowość statystyczna.
