Sektory gospodarki
Sektory gospodarki, część gospodarki narodowej objęta określoną formą własności środków produkcji i charakteryzująca się pewnym rodzajem stosunków produkcji. Z danym s.g. związane są określone klasy i warstwy społeczne. Poszczególne s.g. oraz odpowiadające im formy własności stanowią strukturę społeczno-ekonomiczną gospodarki narodowej. Formacje społeczno-ekonomiczne, zwłaszcza w początkowych i końcowych okresach rozwoju, charakteryzują się wielosektorowością. Oprócz sektora podstawowego w danej farmacji, współistnieją pozostałości układów społeczno-ekonomicznych z formacji poprzednich, a niejednokrotnie mogą także występować elementy nowych sektorów, charakterystycznych dla formacji nadchodzącej. W okresie budowy socjalizmu oprócz sektora państwowego, który powstaje przez rewolucyjne wywłaszczenie kapitału, i sektora spółdzielczego, który powstaje przez dobrowolne zrzeszanie się drobnych producentów, istnieje sektor drobnotowarowy i sektor kapitalistyczny. W gospodarce socjalistycznej dominujące znaczenie ma sektor państwowy, który obejmuje podstawowe środki produkcji oparte na własności ogólnonarodowej. Zwiększenie udziału i roli sektora państwowego w gospodarce narodowej następuje w wyniku industrializacji kraju, wysokiego tempa wzrostu i związanych z tym przeobrażeń strukturalnych. Sektor spółdzielczy obejmuje tę część gospodarki narodowej, która oparta jest na własności grupowej. Oba te sektory tworzą socjalistyczny układ społeczno-ekonomiczny. Sektor drobnotowarowy obejmuje gospodarkę indywidualnych właścicieli środków produkcji, których produkcja oparta jest na własnej pracy (głównie chłopi i rzemieślnicy). Przekształcenie sektora drobnotowarowego w sektor spółdzielczy następuje przez uspołecznienie środków produkcji za pomocą stopniowego i dobrowolnego zrzeszania się drobnych właścicieli. Do sektora kapitalistycznego (występuje w niektórych krajach socjalistycznych) należą średnie i drobne przedsiębiorstwa, które ze względów społecznych i ekonomicznych nie mogą być w pewnym okresie upaństwowione. Formą współistnienia sektora państwowego i sektora kapitalistycznego mogą być przedsiębiorstwa państwowo-kapitalistyczne. W gospodarce socjalistycznej wszystkie sektory gospodarki objęte są narodowym planem gospodarczym, z tym że kierowanie sektorem państwowym dokonuje się za pomocą metod bezpośrednich i pośrednich (rola tych metod jest zmienna w zależności od systemu planowania, kierowania i zarządzania gospodarką narodową), natomiast działalność sektora spółdzielczego i drobnotowarowego jest kierowana głównie za pomocą instrumentów pośrednich.